1 jaar later..

De eerste momenten waren vreemd.. ik voelde zoveel!! Zoveel liefde voor dat kleine bolleke, maar ook angst, dat er iemand hem ooit zou proberen kwetsen.. Van mijn keizersnede was ik vrij snel hersteld, Ook nooit echt ast van gehad. Gelukkig!

Heel snel was het alsof Sietse er altijd geweest was, ik kon hem niet wegdenken… en god wat was ik VERLIEFD!!!

Elke mijlpaal.. alles wat je kon ..

Je hoofd optillen.. Zelf omrollen.. Die eerste ECHTE lach!! mijn god… toen was ik enkel nog een plasje..  zo mooi …

Beginnen kruipen, toen was het hek van de dam, niks nog veilig..

En dan.. vlak voor je eerste verjaardag; je eerste stapjes …

Wat word je snel groot…

 

en niet alleen dat… januari 2019 word je GROTE BROER !!!!

 

 

de eerste kennismaking..

5 jaar … 5 pick up’s .. ontelbare echo’s, bloednames, spuiten en tranen later..

En nu, nu lig ik hier.. Mijn epidurale is gestoken, mijn blaassonde zit op haar plek, Mario word er bijgeroepen en de verpleging gaat rustig verder et de voorbereidingen.. Een kabeltje hier, kabeltje daar, extra infuus,

biep biep biep biep … mijn hartslag.. “mevrouw is precies wat zenuwachtig?” DUUHUU wil ik uitroepen.. jullie gaan mij hier dadelijk opensnijden en mijn kostbaarste bezit uit mij uithalen!! Ik knik alleen en lach eens zenuwachtig..

“Klaar voor je blind date?” hoor ik achter mij vragen.. Onze gynaecoloog, de TOP vrouw, dat afgelopen weken mij zo goed begeleid heeft .. Helemaal int blauw, steriel en duidelijk goed gezind, ook al is het 8u smorgens en had ze er een zware nacht opzitten..

Mario komt aan de andere kant zitten, en de spanning staat op zijn gezicht..

De doek word opgetrokken, en er word getest of ik iets voel nog.. Geen reactie dus : lets go!”

Geweldig als ze is, krijg ik een duidelijke uitleg wat ze doet, waar ze zit en hoelang het ongeveer nog gaat duren..  dan opeens “Niet verschieten van de druk,..”

en dan hoor je het… dat magische geluid.. die eerste schreeuw van HALLOO WERELD!!!

9 augustus 2017
8.40 ; SIETSE DE SCHEPPER LARUELLE

2kg900 en 48cm …

klein, fijn, maar oh zo perfect !!!

 

Wij zijn tot over de wolken verliefd… ❤

Bijna daar ..

Vandaag ben ik alweer 32 weken en 1 dag zwanger.. Al exact 225 dagen draag ik mijn kleine prinsje met mij mee.. Hij is gegroeid van een klompje cellen, tot een echt minimensje..

Zijn kamertje staat klaar om gebruikt te worden.. Zijn doopsuiker staat klaar om verdeeld te worden.. Zelfs onze afspraak om hem te laten dopen ligt al vast!
Alle kleertjes zijn gewassen, Al enveloppen geschreven om het heugelijke nieuws mee te delen..

Mijn zak staat klaar voor als het zo ver is.. Voor wanneer hij aankondigt dat hij het beu is en ook zijn papa, grootouders, familie en vrienden wilt ontmoeten..  Mini rompertjes, broekjes, t- shirts,sokjes en mutsjes zitten er in klaar .. Genoeg om denk ik 3 kindjes te voorzien op de materniteit..

Kleine man voelt zich duidelijk heel erg goed en thuis in mijn buik.  Regelmatig worden er rake trappen uitgedeeld, en gaat mijn buik nogal tekeer. Een heerlijk gevoel!

En ondanks dat eigenlijk alles goed loopt, blijft het voor mij ook moeilijk.. Moeilijk om te beseffen, dat wij gelukkig wel bij de succesverhalen horen.. Dat wij niet uitbehandeld waren.. Ik heb een hele zwarte periode achter de rug, die stilletjes aan meer en meer echt een mooie blauwe wolk begint te vormen .. En die blauwe wolk, kan niemand mij nog afpakken ..

Ik ben er klaar voor .. Nu jij nog klein prinsje van mij ..

 

  

over de helft !!

Vandaag zijn we 23weken en 1dag ver. Dus al mooi over de helft.

Alles staat en hangt en ligt klaar.. Het enige wat hier nog ontbreekt, is onze kleine prins zelf! Maar laat hem nog maar een beetje verder groeien .. Nog exact 118 dagen om af te tellen ..

De babykamer staat in elkaar, de schommelstoel staat.. Enige waar we nog op aan het wachten zijn, zijn de gordijntjes, die komen een van de dagen .. Alles in mijn favoriete thema, Eeyore & Winnie the pooh. Zijn kledingkastje is heel goed gevuld. Blote billetjes zal hij zeker niet hebben !!

Het park staat al even klaar, zodanig dat onze honden er alvast aan kunnen wennen. En eerlijk? Zodat ik er ook aan kan wennen.. Dat er binnen een goede 4 maanden toch echt een klein hummeltje in ligt …

Alles voor onze doopsuiker staat hier ook in de kast. Binnen enkele weekjes kunnen we beginnen te plakken, maken, strikken, vullen, stickers hangen etc ..  Ook het geboortekaartje is naar wens gemaakt, en staat klaar om te bestellen ..

De eerste prenatale les gehad, nog 4 te gaan!
Wij zijn er dus helemaal klaar voor!!

Babydate !! 

Vandaag zijn we ook voor de 20 weken echo geweest, vrij belangrijk, want hier kijken ze of er eventueel afwijkingen zijn. Dus best een klein hartje en toch zo benieuwd voor onze kleine prins te zien!!

Heel duidelijk was alvast, dat het ZEKER een jongen is! Dat liet hij goed zien.. Er waren in het hartje 2 kamers en 2 boezems te zien die mooi gesloten waren, en goed hun werk deden. Niertjes zaten waar ze moeten zitten en de hersenhelften waren goed ontwikkeld.. Buikje, rug en schedeltje waren goed gesloten. Geen hazenlipje, mooi gezichtje..

27cm en 582gram .. Kleine prins is gezond, perfect en goed gekeurd !!!!!

 

Wij zijn meer dan gelukkig .. Volgende babydate: 19 mei!!

De andere kant ..

Geen nood, alles loopt perfect, onze kleine prins is actief, laat zich duidelijk voelen, groeit lekker en brengt al de nodige humeurtjes met zich mee..

En toch .. blijft er in mij iets knagen ..

Ja, ik sta nu aan de andere kant, ik had het geluk om zwanger te mogen worden, ik heb het geluk er al 17 weken van te mogen proeven ondertussen ..

Proeven, voelen, niet genieten .. nee, dat niet echt..

Mijn hoofd blijft in de fertiliteit molen zitten, mijn hoofd blijft vol zitten, wat als, wat wanneer .. en vooral; Wat als door mijn “egoïstische” daad, ons zoontje ook vruchtbaarheid problemen gaat hebben?

Ja, egoïstisch, een woord dat ik al vaker te horen gekregen heb.. Want, wie onvruchtbaar is moet volgens de meeste mensen, zich er maar bij neerleggen .. Al ben ik het daar NIET mee akkoord! Voor mij heeft elke goede man of vrouw recht op een kind!!

En hoe vaak ik ook te horen krijg, dat ik niet moet klagen, want het is toch gelukt, ik ben toch uit die wereld ???  Ik ben toch zwanger? Ons “probleem” is toch opgelost …??

Yup, technisch gezien wel ja, technisch gezien ben ik inderdaad uit die wereld..
Maar die wereld? Die blijft nog wel even in mij zitten ..

Ik dacht dat ik sterker was, maar het blijft me gewoon wakker houden, het blijft rond spoken .. Zie ik onze kleine prins daarom niet graag? absoluut niet!!! Voor ons ventje staat alles al klaar, en ik tel letterlijk de minuten af tot we hem echt mogen ontmoeten .. Hij is nu  en zal altijd mijn universum zijn, mijn wereld, mijn leven, mijn hart, mijn ziel, mijn alles..

Maar nu? nu wil ik van die demonen van af… die me zoveel verwijten maken.. die me bang maken .. en wil ik gaan genieten van dat kleine wolkje..

Wanneer wensen uitkomen ..

17 februari

We hebben controle bij de gynaecoloog, zenuwen uiteraard, om te weten of alles in orde is met ons prutske. Gelukkig heeft hij niet teveel vertraging en mogen we na een 20 minuutjes wachten al binnen.

Wegen, en de normale vragen. Alles verloopt normaal, geen bloedverlies, gewicht is ok, niks bijgekomen.

En dan mijn favoriete onderdeel. de echo!!

Direct weer dat paardje te horen in mij .. toenketoenketoenke.. en een lekker bewegend prutske te zien.. De nekplooi word gemeten, perfect normaal, kans op down is heel erg klein. een hartje met 2 boezems, 2 kamers, een perfect neusbeentje.. alles op en top in orde !! We zijn weer goed gekeurd.. Volgende echo is de 20 weken echo.. dan zijn we al halverwege ..

 

20 februari 

Zenuwen !!!! We hebben een afspraak voor een 3d echo en een geslachtsecho ..  Word het een prinsje of prinsesje? Stiekem, zegt mijn buikgevoel al de heel zwangerschap : JONGEN .. We zullen zien!!

We worden door een super lieve vrouw ontvangen, direct op mijn gemak, ineens de stoel op .. we kunnen mee volgen op een gigantisch scherm. En na nog geen twee minuten is het direct duidelijk .. wij verwachten een …

PRINSJE !!!!!

Goed voorzien, en god, wat is hij al perfect.. Dat neusje, die oortjes … vingertjes en teentjes… zo zo compleet .. zo perfect, zo knap .. zo klein en zooo zijn moeder !!!

hihi, ja het is een kleine rebel.. Nadat we duidelijk zagen welk geslacht hij werd, liet meneertje even zijn middenvinger zien .. om iets later te gaan duimzuigen ..

Wij zijn enorm tevreden ..

 

en zitten nu nog meer op onze roze… blauwe! wolk

 

Nog fototjes van onze kleine prins ..

de 10de week alweer..

Een vlekkeloos verloop zou ik het niet willen noemen. Al mag ik niet klagen!

Nadat we de 27ste december het hartje gehoord hebben, heb ik mezelf een dopler aangekocht. Voor gerust te zijn. Om zelf te kunnen horen. Op de doos staat dat ik hem vanaf 12 weken kan gebruiken, maar op nog geen 7 weken hoor ik al dat gerust stellende geluid .. Het leventje dat groeit!

13 januari echter heb ik het gevoel dat het compleet mis zit, rond 4u snachts word ik wakker, ik krijg bijna geen adem, enorm veel pijn, weet niet hoe ik recht geraakt ben.. Dus op naar spoed..

Op spoed word er bloed getrokken, een infuus met paracetamol gehangen en een urinestaal genomen. Alles was normaal, vanwaar kwam die pijn dan!?? Een echo gaf ons het antwoord.. Ik zit met serieuze galstenen.. en nu!? tjah, zegt die dokter, laten zitten, wachten en hopen dat ge geen last meer krijgt.. Proberen de rest van u zwangerschap suikers en vetten te vermijden .. “Slik..” oke, ja..

Voordeel is wel.. We hebben een snelle echo tussendoor gehad en hebben mogen genieten van wederom een knallend hartje..

 

23 januari hebben we dan onze eerste afspraak bij de eigen gynaecoloog. Eerst de vragen beantwoorden, hoe zijn we zwanger geraakt, hoe lang geprobeerd, welke vitaminen nemen we, etc etc etc .. enfin, daarna mogen we eens gaan zien of alles in orde is met ons patatje!

en ja hoor.. weer dat prachtige geluidje te horen .. Klein patatje krijgt al armpjes en beetjes.. hoofdje en romp was mooi te zien .. “al” 3.3cm “groot”

Een mooi begin, zegt de gynaecoloog…

“Due date : 19 augustus”

het hartje op 23 januari

de tweede controle

20 december 

Ik moest bij de dokter zijn, bloed laten prikken voor mijn vitaminen te laten controleren. Mijn stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of hij ook eens wilt kijken naar de HCG en progesteron waardes.

HCG: 3967

progesteron : 22.2

SUPERWAARDES !!!

27 december 

2de controle in het fertiliteitscentrum in Brussel. Ik ben zo zenuwachtig.. Doordat we “op tijd” vertrekken zijn we al om 9.30u in Brussel terwijl we om 11u een afspraak hadden .. oops .. Gelukkig is het heel erg kalm. De verpleegster lacht eens en zegt dat het geen probleem is. Ze snapt me.

Bloed prikken ging vlotjes en dan wachten tot we dat hokje in mogen voor de echo. Na 10 minuten nagelbijten mogen we eindelijk en dan nog eens 5 minuten in dat kleine kamertje wachten.

Wanneer we dan binnen mogen spring ik net niet op die stoel.. Ik wil ons ukje zien.. Of alles wel ok is..

En bijna onmiddellijk zie je dan je kleintje zitten, je ziet iets knipperen.. “dat is het hartje” en daar kwamen de tranen ..

Na al die tranen van verdriet, wanhoop, woede..
Eindelijk tranen van geluk ..

23 januari hebben we terug een babydate.. ik kijk er zo naar uit !!!

 

Geniet even mee, van een van de mooiste geluiden, die ik ooit in mijn even gehoord heb ..

 

 

En toen … stonden er 2 streepjes..

 

30 november ..

ik ben te nieuwsgierig .. heb nog 1 test liggen .. zou ik? twijfel twijfel .. Te vroeg testen kan wel, maar dan kunnen we toch terug wennen aan het witte vlakje .. na een paar minuten kijk ik op het schermpje.. 2 streepjes.. Mijn eerste gedachte is “pregnyl” ..

1 december .. 

Een hele voorraad testen bij kruidvat gaan halen. We testen opnieuw, 2 streepjes en duidelijker dan gisteren .. HUH !! Zou het dan toch ??

2 & 3 december.. 

We blijven elke dag testen, elke test word donkerder als die ervoor.. Nope, ZEKER geen pregnyl meer.. Iets in mij veroorzaakt dit.. ons garnaaltje .. het is ECHT zo !!

6 december

Met een smile bloed laten prikken, dat we even 4u in de file gestaan hebben, doet me plots veel minder.. Tegen 16.30u gaat EINDELIJK die telefoon:

HCG 88
progesteron 14

“Proficiat mevrouw, u bent zwanger..”

9 december

We moeten terug bloed laten prikken, om te kijken of de waardes genoeg gestegen zijn. S avonds komt het telefoontje.. sorry mevrouw, maar u waardes zitten onder de curve, we weten niet of dit goed blijft gaan ..

direct zit je dan terug in je dalletje.. We gaan dat garnaaltje toch nog niet moeten afgeven! Das te vroeg, dat kan ik niet aan ..  En het is nog een week tot de echo .. god, dit worden enkele lastige dagen..

15 december

Vandaag hebben we onze eerste echo, en opnieuw bloed prikken .. Kom op garnaaltje .. Laat je zien ..

De echo is nog niet goed bezig of daar ben je al .. Eentje, op de juiste plaats, 2mm “groot” en 2gram “zwaar” en je zit goed op je plekje.. emotioneel moment..

De echoman is even ongerust, er waren 2 embryo’s terug geplaatst, er word verder gekeken, naar de eileiders en eierstokken, maar gelukkig geen spoor van een tweede vruchtje! Dus er is er eentje blijven plakken !!!

Savonds volgt het telefoontje

HCG 1270

progesteron 24

“Alles dik in orde mevrouw, 27 december zien we u graag terug voor de laatste echo hier en uw dossier afsluitend gesprek”

Voorlopig .. mogen wij het dus uitschreeuwen ..

WIJ ZIJN ZWANGER !!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

transferdag ..

Wij hadden vandaag transfer … Ik heb het in een brief geschreven, enfin,.. geprobeerd.. een brief aan die 2 kleine ukjes.. 2 andere embryo’s hebben ze kunnen invriezen .. NA zoveel tranen, verdriet en enkele pogingen hebben we eindelijk in de vriezer 2 extra kansen zitten .. al hopen we ze niet nodig te hebben natuurlijk

Hallo daar… 

Hallo kleine engeltjes van mij.. Voorlopig, niet veel meer dan een paar cellen groot, de weg aan het banen in een inmens lichaam, naar dat beste plekje aan boord.. We hebben jullie enkel nog maar gezien, als een flikkering op het scherm, een klein blaasje met vocht.. En toch, toch heb ik een traan gelaten .. Nu al, voor jullie.. Want jullie hebben het gehaald tot zo ver, mijn kleine engeltjes.. Jullie zijn nu al zo sterk geweest ..

In jullie genen is het al beslist, jongen, meisje, kleur ogen, 10 vingers, 10 tenen.. wat denken jullie, mogen wij ook kennis maken met jullie? Voor ons maakt het niet uit welk geslacht je bent, hoe je eruit ziet.. Mama zal er alles aan doen om jullie 9 maanden gezond en wel te dragen .. en papa zal er alles aan doen, om jullie je hele leven lang te beschermen ..

Veel mensen kijken mee naar jullie uit.. Hopend en verlangend dat jullie bij ons willen blijven .. Dat jullie onze grootste wens inlossen.. 

Meer dan wachten en hopen kunnen we nu niet, hopen dat jullie de weg vinden, dat jullie je plaatsje vinden, en er 9 maanden lang blijven hangen .. Vind jullie plaatsje en luister maar 9 maanden lang naar het kloppend geluid van mijn hart… Niet veel zullen die eer ooit krijgen het van binnenuit te horen … 

We hopen jullie te leren kennen .. 

Dikke kus… Jullie mama en papa ..